۱۳۹۴ مهر ۲۳, پنجشنبه
۱۳۹۳ آبان ۱۲, دوشنبه
۱۳۹۳ آبان ۱۱, یکشنبه
۱۳۹۳ آبان ۶, سه‌شنبه
گرفتن یقه مخالفان اعدام به جای حاکمان قاتل!
ریحانه اعدام شد. بعد از هفت سال انتظار و امید...در این مدت مادر ریحانه بدرستی تصمیم گرفت ماجرای دخترش را رسانه ای کند تا شاید به این طریق از اجرای حکم اعدام جلوگیری شود. در این مدت بسیاری با همین هدف، به کمک شعله پاکروان مادر ریحانه برخاستند و تا جایی که ممکن بود صدای او را به دوردست ها بردند. امروز اما ریحانه با وجود تمای تلاشها به دار جنایت آویخته شد! رژیم جمهوری اسلامی به روال همیشگی اش به اعتراضات داخلی و جهانی در این رابطه هیچ اهمیتی نداد و این دختر جوان را در حالی که بیمار و تبدار بود با عجله به دار آویخت.
براستی چرا ریحانه را با اینکه به نظر میرسید حکم اعدام او را به تاخیر انداخته اند، بیکباره از رختخواب بیماری بیرون میکشند و با عجله آنهم بدون اینکه حتی محل اعدام را به مادرش بگویند، به دار می آویزند!؟ جواب را شاید بتوان در تظاهرات اعتراضی اخیر به باندهای سیاه اسید پاش در اصفهان دید. آیا سردمداران رژیم جمهوری اسلامی با این اعدام بدنبال تحت الشعاع قرار دادن این اعتراضات نبوده اند!؟ وگرنه علت این تصمیم گیری سریع برای اعدام چه میتواند باشد؟
ولی جالبتر از همه، این است که عده ای بجای اینکه یقه آن سیزده قاضی که حکم اعدام را امضا کردند، بگیرند، انگشت اتهام را بسوی کسانی دراز کرده اند که به یاری مادر ریحانه در رسانه ای کردن این خبر برخاسته بودند. کسانی که اتفاقا برخلاف بسیاری، ریحانه و مادرش را در این پروسه تنها نگذاشتند. اما! اینهم از طنز روزگار ما است که این اتهامات در اصل، مادر ریحانه را نشانه گرفته است که چرا با رسانه ها مصاحبه کرده است!! آنهایی که میگویند یا فکر میکنند، اگر این ماجرا در سکوت پیش می رفت شاید شازده سربندی، ریحانه را از صدقه بخشش خود برخوردار میکرد! اینها کسانی هستند که ماهیت رژیمی که با سرکوب و جنایت و اعدام بر سرکوب پا مانده است را هنوز نشناخته اند! براستی چرا محسن امیر اصلانی که اتفاقا خانواده اش به حرف رژیم اعتماد کرده و هیچ مصاحبه ای انجام ندادند را اعدام کرد؟ به آنها گفته بودند که اگر موضوع را رسانه ای نکنید محسن را آزاد خواهیم کرد! نتیجه اعتماد به گرگ را دیدیم! رژیم حتی کسانی مثل آرش رحمانی پور یا زهرا بهرامی که حاضر به اعتراف دروغ شدند و تن به مصاحبه تلویزیونی دادند را از اعدام معاف نکرد. در کشوری که طناب دار بعنوان یک قانون همیشه بر بالای سر مردمانش قرار دارد. هیچ انتظاری بیش از این نمیتوان داشت. همه راهها در چنین مملکتی به قتل و کشتن انسان منتهی میشود. همانطور که در طی سی و اندی سال گذشته شده است.
میگویند بیش از ٨۰۰ اعدام در سال جاری در ایران اجرا شده است. براستی تقصیر اینهمه اعدام با کیست؟ اعدام هایی که اتفاقا اکثریت آنها در سکوت انجام شد و هیچ رسانه ای جز بصورت آماری از آنها حرف نزد!
در کشوری که قتل و جنایت بصورت دولتی حاکم است. این بلاهتی محض است که در اجرای اعدام ها، آنهایی که برای جلوگیری از اعدام تلاش کرده اند را مقصر قلمداد کنیم و قاتل بزرگ را از تیغ برهانیم!
یکی از این موضع گیری ها، نوشته ی هیلا صدیقی در صفحه فیس بوکش می باشد. شعرهای هیلا را دوست میدارم ولی این موضع گیریش را اساسا قبول ندارم. در مملکت ما اگر در تمامی این سالها بجای یقه مقتول یقه قاتل را گرفته شده بود. وضعیت بسیار بهتر از این بود! لطفا به جای متهم کردن مردم، به آنهایی که زیر حمایت دولتی به صورت دختران اسید می پاشند، اعتراض کنید... به دستگیری مهدیه گلرو اعتراض کنید.... به دستگیری عکاسی که به دلیل عکس گرفتن از تظاهرات ضد اسیدپاشی به زندان افتاده است، اعتراض کنید. به اینهمه ظلم و جنایت در این دیار اعتراض کنید.
علت اعدامها را نه در عکس العمل مردم بلکه باید در حکومت سی و پنج ساله رژیمی جستجو کرد که خون این مردم را در شیشه کرده است. رژیمی که فقط و فقط با بر پا کردن بساط اعدام و سرکوب و شکنجه و سنگسار برپا مانده است. تا بساط اعدام و سرکوب در این مملکت جمع نشود. هیچ چیز عوض نخواهد شد. فردا باز، ریحانه یا محسن دیگری بر سر دار خواهند رفت!
ریحانه جباری فقط یک نفر از میان انبوه انسان هایی است که در این مملکت ویران بیگناه بر سردار رفته اند. اعدام ریحانه جباری فقط و فقط بر گردن رژیمی است که با وارد کردن قانون قرون وسطایی قصاص در قوانین کشوری آنهم در قرن بیست و یکم میخواهد این قتل را به گردن مردم بیندازد. در یک جامعه مترقی حتی اگر قانون اعدام لغو نشده باشد. یک دادگاه مجرب با قاضی، هیئت ژوری، دادستان و وکیل در یک بحث و جدل طولانی مشخص میکنند فرد مجرم است یا نه؟ در رژیم جمهوری اسلامی این بحث سنگین را به گردن دو خانواده ی داغدار می اندازند تا هر دو را درگیر کنند یکی را بدنبال بخشش گرفتن و دیگری را به عنوان تصمیم گیرنده قتل!! .... در قرن بیست و یکم کدام مملکتی جز کشورهای عقب افتاده از این قوانین پیروی میکنند؟
عاطفه اقبال - ۶ آبان ۱٣۹٣ - ۲٨ اکتبر ۲۰۱۴
۱۳۹۳ آبان ۵, دوشنبه
تردید : آیا ریحانه جباری شب آخر،پیش از اعدام، زیر شکنجه بوده است؟
بعد از اعدام
مادر ریحانه به نقل از کسانی که در محل اعدام حضور داشته اند، میگوید: در صحنه اعدام ریحانه، یک دوربین فیلم برداری نصب بوده. جلال سربندی، مادر و مادربزرگ سربندی ها که در صحنه اعدام حضور داشته اند به همراه دیگرانی از ریحانه به تاکید می خواستند تا تجاوز را تکذیب و بگوید که سربندی را یک مرد کشته است! شاهدان گفته اند، تا آخرین لحظه ریحانه برای این اعتراف مقابل دوربین فیلم برداری زیر فشار بوده ولی بهاین خواسته تن نداده است! عاقبت نیز جلال سربندی بعد از خارج کردن مادر و مادر بزرگ از صحنه، خود با لگدی سکوی زیر پای ریحانه را هل داده و بلافاصله به بیرون محوطه گریخته است!
چند نکته در رابطه با شرایط اعدام و دفن پیکر ریحانه جباری برای من شبهه برانگیز است :
یک - خانواده سربندی از بیگناهی ریحانه باخبر بوده اند به همین دلیل علاوه بر اینکه فرزندان خانواده از اول در این نمایش حاضر نمیشوند بلکه مادر و مادربزرگ هم حاضر به ماندن در محل اعدام نشده و بیرون می روند. جلال سربندی نیز با فرار بلافاصله از صحنه اعدام نشان میدهد که به مجرم بودن ریحانه هیچ اعتقادی نداشته است.
دو- شعله پاکروان مادر ریحانه می گوید که به او اجازه نداده اند حتی در شستن پیکر فرزندش شرکت کند. جسد بیجان ریحانه را قبل از آمدن مادر و پدرش با شتاب و دستپاچگی به گفته شاهدان می خواسته اند دفن کنند. براستی موضوع چه بوده ؟ چرا اینهمه عجله برای دفن پیکر ریحانه بدون حضور خانواده اش داشته اند؟ چرا نگذاشتند مادر ریحانه بدنش را ببیند؟ آیا میخواستند مدرک جرم را سریعتر از بین ببرند؟ آیا میتواند به این دلیل باشد که ریحانه را در شب پیش از اعدام یا صبح آنروز با توجه به صحنه گردانی های بعدی برای گرفتن یک اعتراف دروغین به زیر شکنجه برده باشند؟ از رژیم جمهوری اسلامی که سابقه شکنجه در زندانهایش فراوان است، بعید نیست. وگرنه هیچ دلیلی برای پنهان کردن پیکر ریحانه از مادرش و عجله برای دفن او بدون حضور مادر و پدرش وجود نداشت. بخصوص اینکه ریحانه جباری به روشنی با صدای خودش وصیت کرده بود که اجزای بدنش را به بیماران هدیه کنند. ولی اینکار معلوم نیست چرا انجام نشده است!
چگونگی اعدام مخفیانه و دور از چشم خانواده ریحانه و شتاب در بخاک سپاردن بلافاصله او، فصل دیگری در ابهامات موجود در پرونده امنیتی ریحانه جباری میگشاید!
براستی چه دستهایی در پشت صحنه در کار بوده اند که این بازی در پرده ای از حقایق فاش نشده هر چه سریعتر به پایان برسد؟
ریحانه جباری اعدام شد ولی این پرونده مشکوک نمیتواند به این شکل بسته شود! منتظر باشیم!
عاطفه اقبال - 5 آبان 93- 27 اکتبر 2014
لینک در فیسبوک
۱۳۹۳ آبان ۳, شنبه
مادر ریحانه جباری را در خاکسپاری فرزندش تنها نگذاریم!
فردا صبح ریحانه در بهشت زهرا بخاک سپرده می شود. این خبری است که مادر ریحانه در صفحه اش نوشته است. بیش از سه هزار نفر تا بحال به این پست لایک زده اند. فردا چند نفر مادر ریحانه را در این درد همراهی خواهند کرد؟ مادر ریحانه را تنها نگذاریم.
فردا یکشنبه 4 آبان 93 ساعت 10 صبح - قطعه 98 - ردیف 13
براستی چرا وصیت ریحانه برای هدیه اعضای بدنش به بیماران عملی نشده است؟ ریحانه در نواری که از خود بجا گذاشته بروشنی در این مورد وصیت کرده بود.
عاطفه اقبال - 25 اکتبر 2014
لعنت تاریخ! - در سوگ ریحانه
عنت همیشگی تاریخ بر کسانی که دست به دست هم دادند که جان دختری جوان و بیمار را بگیرند. بر پای دار ایستادند تا ریحانه را بر بالای آن بی جان و بی تحرک ببینند. لعنت تاریخ بر کسانی که بساط اعدام را بپا کردند...به آن فرمان دادند... چه در عمل و چه در پشت صحنه طناب دار را به گردنش انداختند... به تماشای آن ایستادند و یک مادر دیگر را داغدار کردند... ریحانه حرف خود را در آخرین لحظات نیز تکذیب نکرد. خون او بر واقعی بودن ادعایش صحه گذاشت. او فقط از خود در برابر یک تجاوز دفاع کرده بود. این لحظات را نه می بخشیم و نه فراموش میکنیم...تاریخ انتقام گیرنده سختی است. ریحانه هم برای دفاع از خود سربدار شد. دل مادری دیگر بخون نشست. همین
عاطفه اقبال - 25 اکتبر 2014
۱۳۹۳ آبان ۲, جمعه
باز هم خطر اعدام ریحانه!
مادر ریحانه در صفحه اش چند لحظه پیش نوشت که از دفتر زندان او را برای آخرین ملاقات ریحانه احضار کرده اند! به این مادر گفته اند، حکم اعدام ریحانه جباری را فردا اجرا خواهند کرد! از قرار میخواهند قبل از ماه محرم کار را تمام کنند! این است ارزش جان انسان در رژیم جمهوری اسلامی! اعتراض کنیم!
عاطفه اقبال - 24 اکتبر 2014
پتسیون برای لغو اعدام و آزادی ریحانه جباری
امضاها به صدهزار رسیده
۱۳۹۳ فروردین ۲۴, یکشنبه
این فریاد را به کجا ببریم؟
ریحانه جباری را به قرنطینه برده اند ...میگویند قرار است روز سه شنبه او را به مسلخ ببرند! به جرم دفاع از خود در برابر تجاوز یک مامور سابق وزارت اطلاعات! براستی این چه کشوری است! چه مذهبی است! و کدام انسان نماها این احکام را صادر میکنند؟! میخواهند اعدام این دختر جوان را به گردن خانواده مقتول بیندازند!! در قرن بیست و یکم در کدام کشور جز کشوری با قوانین قرون وسطی قضاوت و حکم به خانواده مقتول سپرده می شود!؟ ریحانه در معرض اعدام است!! مادری دلش هر لحظه می لرزد که نکند جگرگوشه اش را از او بگیرند...آخر این درد .. این فریاد را به کجا ببریم!؟
عاطفه اقبال - 24 فروردین 93 برابر با 13 آوریل 2014
۱۳۹۳ فروردین ۴, دوشنبه
حکم اعدام "ریحانه جباری" = مشروعیت دادن به تجاوز
دختری 26 ساله توسط حکومت جمهوری اسلامی محکوم به اعدام شده است. جرم او این است که در برابر تجاوز یک مامور سابق وزارت اطلاعات بدفاع از خود برخاسته است! آری! در حکومت ولیان فقیه هیچ کس حق دفاع از خود را ندارد. قربانی بودن همیشگی مردم، خواسته رژیمی است که از سال 57 بر مسند قدرت نشسته است. ریحانه جباری این دختر جوان از خود در برابر تجاوز دفاع کرده است و این دفاع از دید دست اندرکاران این حکومت جرم محسوب میشود. از ریحانه میخواهند که در برابر این دفاع مشروع از خانواده متجاوز حلالیت بطلبد!! در زیر شکنجه از ریحانه به اجبار اعتراف گرفته اند که این قتل سیاسی بوده و اینک کمر به قتلش بسته اند. پرونده او برای اجرای حکم اعدام فرستاده شده. خواهرش می نویسد : " یک هفته است که هرشب بیصدا گریه میکنم".
اعدام یا اجرای هر حکم دیگری جز آزادی بی قید و شرط ریحانه جباری یعنی مشروعیت تجاوز به زنان، در رژیم جمهوری اسلامی. یعنی پایمال کردن حق دفاع از خود... سکوت نکنیم. پتسیونی نیز در این رابطه بکار افتاده است که تا بحال دوازده هزار نفر آنرا امضا کرده اند. کمترین کار امضای این پتسیون و اعتراض گسترده به اعدام ریحانه است. اعتراض کنیم. به هر شکل ممکن به کمک ریحانه و خانواده اش برخیزیم. دفاع از خود در تمامی کشورها و در قوانین حقوق بشری مشروع محسوب می شود. نگذاریم جمهوری اسلامی آنرا پایمال کند.
عاطفه اقبال - 24 مارس2014
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)